Helicobacter pylori IgG

Oznaczenie poziomu przeciwciał IgG specyficznych dla Helicobacter pylori w surowicy, przydatne w diagnostyce pierwotnego zakażenia H. pylorii. H. pylori jest powszechnie występującym w populacji drobnoustrojem kolonizującym błonę śluzową żołądka. Częstość zakażenia w Polsce szacowana jest na 80% dorosłych i 30% dzieci. Przewlekłe aktywne zakażenie H.pylori może być przyczyną rozwoju choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka.  Obecność H.pylori wykrywana jest  w 90% przypadków wrzodu żołądka i w około 100% przypadków wrzodu dwunastnicy. W 1-2% przypadków występuje ryzyko nabytego raka żołądka lub nowotworu żołądka. H.pylori posiada ponadto związek z chłoniakiem typu MALT, chorobą refluksową przełyku, niedokrwistością z niedoboru żelaza, a także z gruczolakorakiem żołądka. Główną drogą zakażenia H.pylori jest droga pokarmowa – transmisja z człowieka na człowieka. Rozważane są warianty: gastro-oralny, oralno-oralny i fekalno-oralny. Do pierwszego zakażenia dochodzi zwykle w dzieciństwie, a za główne źródło uważani są rodzice dziecka i rodzeństwo. Zakażenie utrzymuje się przez całe życie, choć u dzieci może dojść do samoistnego ustąpienia. U 30-35% chorych zakażenie jest bezobjawowe. Obecność H. pylori w żołądku i kliniczna manifestacja zapalenia żołądka może wiązać się z podwyższonymi poziomami przeciwciał IgA, IgG, IgM w surowicy pacjenta. Diagnostyka serologiczna H.pylori polega głównie na oznaczaniu  przeciwciał IgG w surowicy krwi. Badanie jest użyteczne w diagnozowaniu pierwotnego zakażenia, to znaczy osób nie leczonych z powodu H.pylori. Jest natomiast nieprzydatne do monitorowania skuteczności leczenia, gdyż IgG utrzymują się na stałym poziomie przez długi czas mimo eradykacji bakterii. Wraz z wiekiem badanego rośnie szansa na uzyskanie wyników dodatnich, niezależnie od aktualnego stanu kolonizacji H. pylori.

Wynik dodatni: przebyte lub obecne zakażenie H.pylori.

Przeciwciała heterofilne.

Helicobacter pylori to gatunek bakterii chorobotwórczych, który odpowiedzialny jest za rozwój określonych schorzeń przewodu pokarmowego. Najczęściej zakażenie Helicobacter pylori kojarzone jest z chorobą wrzodową żołądka. Warto jednak wiedzieć, że infekcja wywoływana przez ten patogen może prowadzić do powstania także innych jednostek chorobowych. W jaki sposób dochodzi do zakażenia Helicobacter pylori, jakie objawy mogą wskazywać na występowanie tej bakterii w organizmie, kiedy należy wykonać badania diagnostyczne oraz na czym polega postępowanie w przypadku potwierdzonego zakażenia?

Helicobacter pylori to gatunek gram-ujemnych bakterii, który został opisany po raz pierwszy w 1982 roku. Dawniej patogen ten był nazywany Campylobacter pylori. Bakterie z tego gatunku posiadają charakterystyczny, spiralny kształt oraz kilka rzęsek, które ułatwiają im poruszanie się.

W organizmie człowieka bakterie Helicobacter pylori namnażają się zazwyczaj w żołądku, a dokładniej w błonie śluzowej, która pokrywa ten narząd od wewnątrz. Helicobacter pylori posiada umiejętność przetrwania  w warunkach niskiego pH żołądka dzięki produkcji ureazy – enzymu odpowiedzialnego za rozkład mocznika do amoniaku. Dzięki temu procesowi bakterie te podwyższają pH swojego otoczenia  i kontynuują namnażanie.

Zakażenie Helicobacter pylori jest związane ze znacząco zwiększonym ryzykiem rozwoju określonych chorób. Jedną z jednostek chorobowych, której ryzyko  rośnie  w przypadku infekcji Helicobacter pylori są wrzody żołądka oraz dwunastnicy. Przewlekłe zakażenie wywoływane tą bakterią oraz towarzyszący stan zapalny ścian przewodu pokarmowego dodatkowo wpływają na ryzyko rozwoju raka żołądka i dwunastnicy. Z tego powodu niezwykle istotne jest wczesne rozpoznanie zakażenia i rozpoczęcie leczenia, które ma na celu całkowite usunięcie tego drobnoustroju chorobotwórczego z organizmu.

Duża część populacji jest zakażona Helicobacter pylori w sposób bezobjawowy. Pomimo obecności bakterii w ich organizmie nie dochodzi do rozwoju stanu zapalnego oraz związanych z nim wrzodów przewodu pokarmowego.

Do zakażenia najczęściej dochodzi na etapie dzieciństwa. Patogen przenoszony jest pomiędzy poszczególnymi osobami na drodze pokarmowej, chociażby przez używanie tych samych sztućców lub picie z tej samej butelki. Sam fakt zakażenia nie przesądza o wystąpieniu wrzodów żołądka, jednak znacząco zwiększa ryzyko ich wystąpienia. Szacuje się, że u co 10 osoby zakażonej Helicobacter pylori dojdzie do rozwoju choroby wrzodowej, jednakże3 u ok. 30% osób cierpiących na to schorzenie zakażenie tą bakterią nie współwystępuje.

Badanie Helicobacter pylori IgG to laboratoryjny test serologiczny, który przeprowadzany jest w próbce krwi żylnej. Test wykrywa są specyficzne przeciwciała klasy IgG, skierowane przeciwko bakteriom gatunku Helicobacter pylori. Te białka układu immunologicznego produkowane są przez wyspecjalizowane komórki w odpowiedzi na kontakt z bakterią. Potwierdzenie obecności specyficznych immunoglobulin IgG we krwi wraz ze współwystępującymi, typowymi objawami zakażenia może wpływać na decyzję o rozpoczęciu farmakoterapii nakierunkowanej na eradykację patogenu. W określonych przypadkach może być jednak konieczne przeprowadzenie dodatkowych badań, takich jak np. wykrywanie antygenów bakteryjnych w próbce kału.

Każdorazowo decyzja o odpowiednim postępowaniu diagnostycznym zależna jest od lekarza prowadzącego. Wykrycie przeciwciał IgG skierowanych przeciwko Helicobacter pylori nie musi świadczyć o aktywnym zakażeniu. Przeciwciała te utrzymują się we krwi nawet po całkowitym wyeliminowaniu patogenu z organizmu – z tego powodu badanie to nie nadaje się  do oceny skuteczności wdrożonego leczenia. Występujące objawy ze strony przewodu pokarmowego mogą wynikać także z innych schorzeń, niezwiązanych z zakażeniem Helicobacter pylori.

Badanie serologiczne w kierunku zakażenia Helicobacter pylori może zostać zlecone przez lekarza w przypadku występowania typowych objawów ze strony przewodu pokarmowego. Najczęściej w przebiegu choroby wrzodowej żołądka obserwuje się następujące dolegliwości:

• Bóle w nadbrzuszu, silnie skorelowane ze spożywaniem posiłków – ból zazwyczaj ustępuje po spożyciu pokarmów, a nasila się na czczo;
• Wzdęcia;
• Nudności;
• Wymioty – szczególne zaniepokojenie powinny wywołać czerwono-czarne, fusowate– mogą one świadczyć o obecności krwawienia w przewodzie pokarmowym;
• Czarne, smoliste stolce.

W przypadku nagłego wystąpienia nasilonych dolegliwości, szczególnie intensywnych wymiotów krwawą treścią, należy niezwłocznie uzyskać pomoc medyczną. Objawy te mogą świadczyć m.in. o perforacji wrzodu, który stanowi bezpośrednie, poważne zagrożenie zdrowia i życia.

W celu interpretacji wyników badania Helicobacter pylori IgG najlepiej skonsultować się z lekarzem. Dodatni wynik testu może świadczyć o aktywnym zakażeniu lub też o przebyciu zakażenia bakterią Helicobacter pylori w przeszłości. W zależności od współwystępujących objawów chorobowych i dodatkowych uwarunkowań zdrowotnych lekarz może podjąć decyzję o rozpoczęciu leczenia eradykacyjnego lub też zlecić dodatkowe badania laboratoryjne. Decyzja ta każdorazowo podejmowana jest indywidualnie, w sposób odpowiedni dla danego przypadku klinicznego.

Rozpoczęcie leczenia zakażenia Helicobacter pylori wymaga wcześniejszego potwierdzenia infekcji. W określonych przypadkach może być konieczne przeprowadzenie dodatkowych badań poza serologicznym testem w kierunku specyficznych przeciwciał IgG. Z tego powodu przed wykonaniem badania należyskonsultować się z lekarzem.

Leczenie Helicobacter pylori polega na jednoczasowym podawaniu kilku leków, które mają na celu obniżenie kwasowości soku żołądkowego (podniesienie pH) oraz eliminację bakterii z organizmu pacjenta. Najczęściej równoczasowo stosowane są 3 lub 4 leki, w tym antybiotyki oraz substancje z grupy inhibitorów pompy protonowej (IPP). Leki te przyjmowane są zazwyczaj przez okres od 2 do 4 tygodni. Dokładny wybór leków stosowanych w terapii eradykacyjnej zależny jest m.in. od wspó��występujących chorób, wieku pacjenta oraz lokalnej oporności bakterii na poszczególne antybiotyki.

Po zakończeniu leczenia powinno się przeprowadzić badanie potwierdzające skuteczność wdrożonej terapii. Dzięki całkowitemu usunięciu patogenów z organizmu znacząco zmniejsza się ryzyko nawrotów choroby wrzodowej oraz związanych z nią powikłań zdrowotnych, takich jak m.in. krwawienie do przewodu pokarmowego lub choroby nowotworowe żołądka i dwunastnicy.