Jakie są przyczyny poronienia w 2. trymestrze?

W przeciwieństwie do poronień w pierwszych tygodniach ciąży, które często wynikają z przypadkowych błędów genetycznych, poronienia w późniejszym okresie – czyli między 13. a 24. tygodniem – częściej wiążą się z bardziej złożonymi przyczynami. Mogą to być zarówno czynniki anatomiczne, immunologiczne, hormonalne, jak i – co bardzo istotne – genetyczne. W takich przypadkach rekomenduje się przeprowadzenie badania genetycznego materiału płodowego. Jeśli materiał poronny nie jest dostępny, bardzo przydatnym krokiem jest wykonanie badania kariotypu u obojga rodziców. Umożliwia ono wykrycie tzw. zrównoważonych translokacji lub innych nieprawidłowości strukturalnych, które – choć nie dają objawów u nosiciela – mogą prowadzić do powstawania nieprawidłowych komórek rozrodczych i powtarzających się poronień. Dodatkowo, w ramach rozszerzonej diagnostyki genetycznej, warto rozważyć panel badań genetycznych określający ryzyko poronień. W przypadku podejrzenia zmian zakrzepowych lub nieprawidłowości w metabolizmie kwasu foliowego, pomocne może być również badanie mutacji trombofilnych, takich jak mutacja czynnika V Leiden, mutacja protrombiny czy mutacja MTHFR. Choć nie wszystkie te zmiany jednoznacznie predysponują do poronienia, ich obecność może wpływać na decyzje terapeutyczne w kolejnych ciążach, np. wprowadzenie profilaktyki przeciwzakrzepowej.